Green Velo 2019 - Rospuda - Stare Dolistowo: dzień dwóch szlaków

Dziś R65 i Green Velo łączą siły, by zafundować nam bogactwo widoków i wrażeń. Są wygodne, asfaltowe drogi, czyste jeziora i małe, urocze miasteczka na R65, jest i tajemnicza mgła nad Biebrzą w Biebrzańskim Parku Narodowym, gdzie prowadzi nas Green Velo. Pojawia się także pewien stały element na moich trasach, choć tym razem zupełnie się go nie spodziewam. Po tym kolorowym i różnorodnym dniu  zasłużony odpoczynek zapewnia nam Biebrzańskie Eldorado w Starym Dolistowie. 

R65  zaskakuje pozytywnie

Budzimy się w pięknym miejscu. Tafla jeziora Rospuda połyskuje w słońcu swoją niezwykłą, turkusową barwą i zachęca do kąpieli. Plan na dziś: trzymamy się szlaku R65 przez większą część dnia, a na Green Velo wracamy w Białobrzegach. Trzymamy się naszej nowo odkrytej krainy podłużnych jezior na rzece Rospuda. Nie miałem wcześniej pojęcia o tym szlaku i o uroku tych terenów. Takie odkrycia w trasie to prawdziwy skarb.

Po wczorajszej przeprawie z piaszczystymi i kamienistymi, stromymi ścieżkami, dziś z zadowoleniem toczymy się po asfalcie. Ale za to w jakim otoczeniu! Pierwsze kilkanaście kilometrów na R65 to prawdziwa uczta dla oczu - jedziemy równiutką, pustą drogą, prowadzącą przez pofałdowany krajobraz, przy czym my jedziemy po czubkach wzniesień, mając doskonały widok na rozlewające się po obu stronach trasy jeziora. 

​Zaliczamy kąpiel w czyściuteńkiej wodzie jeziora Garbaś i postanawiamy: to będzie miejsce, do którego wrócimy. Może kiedyś uda się przejechać cały Pierścień Suwalszczyzny? Być może ta kraina kryje w sobie więcej takich miejsc-perełek?
​

Żółta muszla znajdzie mnie wszędzie

Ten, kto śledzi mojego bloga wie, że od kilku lat co rusz trafiam na pewien szlak, który najwyraźniej nawołuje mnie na wszelkie sposoby. To szlak św. Jakuba, biegnący przez Europę, aż do Santiago de Compostela w Hiszpanii. Tutaj, na naszej odludnej R65, jak zwykle w ogóle się go nie spodziewam. Jednak wypatrując oznaczeń naszego szlaku na jednym z drzew w Bakałerzewie zauważam znajomą, ledwie widoczną żółtą muszlę św. Jakuba. Znów mnie znalazł! Dopiero kilka dni później dowiaduję się, że w Bakałarzewie jest nawet kościół św. Jakuba - prawdziwa gratka dla mnie, ponieważ kolekcjonuję wszelkie "przejawy" szlaku św. Jakuba w Polsce, takie jak kamienne muszle czy tablice z mapą szlaku, a takie często znajdują się przy tychże kościołach. Cóż, mam kolejny powód, żeby wrócić na R65.

Słowo o oznakowaniu R65: jest bardzo nierówne. Zdarzają się kilkukilometrowe odcinki bez żadnych oznaczeń, a potem takie, gdy tabliczka jest na każdym zakręcie, a nawet na prostych odcinkach. To samo dotyczy stopnia zużycia oznaczeń. Zdarzają się takie, jak na zdjęciu powyżej: od czasu powstania znaku drzewo zdążyło się nieco rozrosnąć czytelność znaku spadła niemal do zera. Byliśmy jednak również rozpieszczani przez długie ciągi nowiuteńkich metalowych tabliczek, przykręcanych do znaków czy drzew (patrz poniżej). Przy pewnej dawce skupienia przejechaliśmy jednak dzięki oznaczeniom kilkadziesiąt kilometrów bez większych problemów.

​
​Nasze dzisiejsze spotkanie z R65 jest bardzo przyjemne. Pokonujemy długie odcinki bez żadnej przerwy w bardzo przyzwoitym tempie, czerpiąc 100% przyjemności z jazdy, ciesząc oczy przestrzenią i spokojną trasą, bo mija nas bardzo niewiele samochodów. Ten ostatni fakt wynika z tego, że rzadko kiedy przejeżdżamy przez miejsca zamieszkane, a jeśli już, to są to wsie składające się z kilkunastu domów. W upale, który i dziś trzyma nas w swoim gorącym uścisku, jest to trasa idealna. 

Po takiej udanej randce z R65 wracamy na Green Velo. Refleksja: dobrze nam zrobiła ta mała ucieczka z opiekuńczych ramion Green Velo z jego MOR-ami i szczegółowymi mapami. Haust czegoś nowego, świeżości i swobody odkrywania czegoś nowego, poza pierwotnym planem. Dobrze jest dać się ponieść intuicji i okolicznościom. Gdyby nie nasze zmęczenie pod mostami w Stańczykach nie poznalibyśmy tej cudownej okolicy doliny rzeki Rospudy. 
Teraz jednak znów wybieramy Green Velo, dając się mu prowadzić jak po sznurku w tereny Białowieskiego Parku Narodowego. W MOR-ze o nazwie Wrotki Mogilnice dzwonimy w sprawie noclegu do "Biebrzańskiego Eldorado" w Starym Dolistowie. Miejsce to zachwala nam Justyna z bloga EtnoEko, która gościła tu kilka tygodni wcześniej. Jak informuje nas przemiła właścicielka, pokój już na nas czeka, więc ze spokojem ruszamy dalej.

Mijamy zabytkową śluzę Dębowo, zbudowaną w latach 1826-27 - pierwszą śluzę na kanale Augustowskim od strony Biebrzy. Pięknie tu, szczególnie o tej porze dnia, gdy słońce maluje wszystko na złoto.

A potem jest zamglona, tajemnicza, cicha ścieżka wzdłuż Biebrzy - zapowiedź odludnych, bagnistych terenów, gdzie wyczuwa się ducha pierwotnej przyrody, niezmienionej ręką człowieka.

​
​Dolistowo Stare to wioska położona na skraju biebrzańskich bagien, na szlaku Green Velo. Mieszkańcy mają świadomość turystycznego potencjału swojej okolicy, bo w tej niewielkiej wsi znajdujemy kilkanaście agroturystyk. Naszym miejscem na dziś jest "Biebrzańskie Eldorado" i faktycznie, czujemy się tu jak w raju: czysty i schludny pokój cały w drewnie, własna łazienka i co najbardziej zaskakujące: mnóstwo książek o atrakcjach okolicy oraz folder autorstwa gospodarzy z informacjami niezbędnymi do eksploracji okolicy: adresy atrakcji, numery telefonów do przewodników, po prostu wszystko, czego może potrzebować turysta. Brawo!

zdjęcie ze strony http://www.biebrzanskieeldorado.net.pl